Kultura rozstania

Kultura rozstania


  • Nic się niby nie stało, wszystko jest poprawnie i kulturalnie, ale Ty już nie możesz. Czujesz, że się dusisz, że masz głowę cały czas pod wodą.
  • Próbujesz się przekonać – Przecież nie bije, nie pije, nie robi awantur, dzieci go kochają… Ale nic nie działa. Nawet takie twarde argumenty.
  • Boisz się oceny. Boisz się, że wszyscy powiedzą, że Ci odwaliło. Że dzieci nigdy Ci nie wybaczą, że podjęłaś taką decyzję.
  • Odraczasz decyzję w nieskończoność i czujesz, że się zapadasz.

  • Znajdź w sobie siłę. Twarda prawda psychologiczna brzmi – SZCZĘŚLIWA MATKA TO SZCZĘŚLIWE ŻYCIE!
  • Zasługujesz na szczęście. Zadbaj tylko o to, żeby nie zarzucać sobie, że nie zrobiłaś wszystkiego. Spróbuj namówić go na terapię. Mów mu co Ci nie pasuje. Tak wiem takie zawiedzione nadzieje, takie rozczarowane oczekiwania bolą. Ale jak tego nie zrobisz, będziesz do końca życia zadawać sobie pytanie – czy nic już się nie dało zrobić?
  • Zadbaj o to, żebyście zachowali do siebie szacunek. Mimo tego, że się rozstajecie, zawsze będziecie rodziną, macie wspólne dzieci. Porozmawiajcie spokojnie, jak to zorganizować, żeby dzieciom było łatwiej, żeby nie cierpiały.
  • Dla dzieci w każdym wieku rozstanie rodziców to bardzo trudny temat. To od Was zależy, czy oddelegujecie dzieci do waszego konfliktu, czy w imię miłości do nich zadbacie o to, żeby w tej kwestii było poprawnie, kulturalnie, z naciskiem na komfort i szczęście.
  • Pogadajcie z dziećmi. Nie w patetycznym, napompowanym stylu. Ja lubię schemat kółek. Dwa kółka spotykają się, przyciąga je do siebie (randki, całusy, ślub), cześć wspólna dzieci, a potem (tak to czasami u dorosłych bywa) zaczynają się od siebie oddalać. Rozstają się, ale pozostaje w nich część wspólna. Na zawsze. Dziecko.
  • Najważniejsza wiadomość, którą dziecko musi usłyszeć : To, że rodzice już się nie kochają, nie zmienia miłości do dziecka -. Mama kocha Cię ponad wszystko i tata kocha cię bezgranicznie.
  • Ważna jest struktura. To żeby dzieci wiedziały dokładnie kiedy są z którym rodzicem. Załóżcie kalendarz gdzie zaznaczycie literką M. czas mamy i literką T. czas taty.
  • Ważne decyzje, które dotyczą dzieci podejmujcie razem, uczestniczcie w ważnych wydarzeniach w życiu dziecka razem.
  • Pozwólcie dziecku tęsknić za drugim rodzicem. To że Wy się rozstajecie, nie zmienia tego, że dziecko kocha Was obydwoje.
  • Zobaczcie w tym rozłamie szansę. Może ułożycie sobie życie na nowo. Szczęśliwe życie.
  • Nie ma sensu się szarpać. Są decyzje których nie da się zmienić. Są decyzje, których zmieniać nie można.
  • Życzę Ci szczęścia… I Twojemu Mężowi też.
  • Znam wiele par, którym to się udało. Spokojnie, kulturalnie, z szacunkiem.

Strony: 1 2 3

Komentarze

Opublikowany w Blog | 1 Comment »

Jedna odpowiedź do “Kultura rozstania”

  1. Stella189 pisze:

    Zastanawia mbie jedno-dlaczego facet o tak niskim libido,że prawie aseksualny,bawi się w związki z kimś, kto tego seksu.potrzebuje częściej,wiedząc,że taka kobieta na skutek odtracania będzie nieszczęśliwa?Czemu.niektorzy są takimi egoistami?Po co się ożenił, przecież wiedział że współżycie w związku to podstawa?Na co.liczyl?Że z młodą żoną będzie żył jak ze stara babą lub jak z siostrą?

Czytaj inne

Więcej artykułów z bloga

utrata miłości
Jak przeżyć utratę miłości

Dzisiaj czuje się jak by była sama na bezludnej wyspie. W tym kokonie z koca i poduszek, bez sił, bez…

28 lipca, 2021
złość
Jak sobie radzić ze złością

Urosła przed nią góra chusteczkowych wydzieranek. Na górnej wardze pojawiły się krople potu. Zdjęła czapkę, osunęła się w głębiej w fotel,…

27 lipca, 2021
mgła
Mgła

Zanim lekarz poprosił go do gabinetu, zlecił badania krwi. W gabinecie pobrań miła pielęgniarka - Jadzia, która znała całą rodzinę…

30 czerwca, 2021
depresja
Nic jej się nie chciało

Nic jej się nie chciało. No, nic. Zupełnie. Trochę ją to denerwowało, bo znajomi ciągle coś robili. Zapisywali się na…

24 czerwca, 2021